Osiągnięcia naukowe Pierre'a Curie – kulisy sukcesu francuskiego fizyka

Osiągnięcia naukowe Pierre'a Curie często są pomijane w obliczu sławy jego żony. Warto więc poznać dziedzictwo intelektualne tego francuskiego fizyka. Pierre Curie był synem lekarza Eugene Curie i Sophie-Claire z domu Depouilly, urodzony w Paryżu 15 maja 1859 r. Już od zdania matury w wieku 16 lat, zaczął na poważnie przygodę z fizyką. Do rozwoju Pierre’a, przyczyniło się rozpoczęcie studiów na Sorbonie. Po zdobyciu licencjatu z fizyki rozpoczął pracę jako asystent prof. Dessainsa na Paryskim Uniwersytecie.

Osiągnięcia naukowe Pierre'a Curie – Piezoelektryczność

Pierre'a Curie wraz ze starszym bratem Jacques’em odkryli nowe zjawisko piezoelektryczności. Piezoelektryka, jest obecnie wykorzystywana w wielu dziedzinach technicznych i naukowych. W piezoelektryce wykorzystuje się dwa zjawiska: proste, kiedy mechaniczne odkształcenia tworzą sygnał elektryczny i zjawisko odwrotne, kiedy przebieg elektryczny spowoduje piezoelektryczne odkształcenie. Tym samym zjawisko to wykorzystuje się między innymi:

- do uzyskiwania elektrycznej iskry (zastosowanie w zapalniczkach);

- do wykrywania drobnych drgań (zastosowanie w alarmach samochodowych);

- do zapisu dźwięków (zastosowanie w mikrofonach opartych na piezoelektrycznych elementach);

Bracia ustalili prawa, którym podlega to zjawisko. Kilka lat później sam Pierre, sformułował ilościowe prawa, które odnoszą się do zjawiska piezoelektryczności. Jeśli chcemy się dowiedzieć więcej o zjawisku piezoelektryczności, musimy dysponować elementem wykazującym te cechy. Przykładem takiego urządzenia, może być piezoelektryczny głośniczek z grającej pocztówki.

Zastosowanie odkryć Pierre'a Curie w chemii, fizyce i matematyce

Pierre przyczynił się do rozwinięcia nowej dziedziny wiedzy medycznej- nazwanej curieterapią. Odkrył, że poprzez działanie substancji promieniotwórczych, ulegają zniszczeniu żywe tkanki. W głowie fizyka pojawił się pomysł, aby wykorzystać działanie fizjologiczne radu, w celu leczenia chorób skóry.

Curie, podczas badań zmierzających do wykrycia korelacji zachodzących między własnościami magnetycznymi ciał, wyróżnił podział na ciała diamagnetyczne, słabomagnetyczne i ferromagnetyczne. Sformułował szereg praw, opierających się na badaniach w zmiennych temperaturach i o zmiennym polu magnetycznym.

W 1884 r. stworzył dwie prace oddane symetrii. Rok później, poprzez badanie ogólnych i podstawowych zagadnień, dotyczących symetrii kryształów oraz istoty symetrii w zjawiskach fizycznych, stworzył ogólne zasady symetrii. Pierre twierdził, że można w sposób przejrzysty wyjaśnić własności zbudowanej z kryształów substancji, opierając się na elementach symetrii tworzących ją kryształów.

Rad i Polon

Za największe osiągnięcie Pierra, uznaje się odkrycie Radu i Polonu. Wraz ze swoją żoną Marią Curie-Skłodowską, podczas badania blendy smolistej i chalkolitu, natknęli się na silne oddziaływanie radioaktywnych pierwiastków. Badania prowadzone przez małżeństwo, było podstawą opisania promieniotwórczości przez Wilhelma Röntgena. Dzieło zapoczątkowane przez Marię i Pierre’a Curie, pomogło także Henriemu Bacquerela w opisaniu radioaktywnych właściwości uranu. Na początku Pierre prowadził badania nad magnetyzmem, jednak szybko postanowił dołączyć do żony, której badania niesamowicie go fascynowały. Podjęcie tej decyzji spowodowało, że w dzisiejszych czasach odkrycie małżeństwa Curie ma swoje zastosowani w medycynie (konkretniej w radioterapii nowotworowych chorób).