Karl Ferdinand Braun

Karl Ferdinand Braun (ur. 06.06.1850 r. w Fuldzie, zm. 20.04.1918 r. w Brooklynie) – niemiecki fizyk i wynalazca. Laureat nagrody Nobla, którą dzielił z Guglielmo Marconim za wynalezienie technologii wykorzystywanej w radiu i telewizji. Już od dziecka eksperymentował z bezprzewodową telegrafią. Zasięg wynalezionej przez niego technologii wynosił 15 km.

Karl Ferdinand Braun w młodości

Urodził się w Fuldzie, jako czwarte dziecko Johana Konrada Brauna i Franziski Gohring Braun. Ukończył szkołę podstawową i liceum w Fuldzie, po czym rozpoczął studia na uniwersytecie w Marburgu. Ukończył uczelnię z tytułem magistra chemii i matematyki. W 1872 roku obronił doktorat na uniwersytecie w Berlinie. Niedługo potem otrzymał pracę jako asystent wykładowcy na uniwersytecie w Wurzburgu.

Osiągnięcia Naukowe i Zawodowe w XIX w.

W 1874 roku Karl Ferdinand Braun odkrył, że półprzewodniki punktowe są w stanie zamienić prąd zmienny na prąd stały. W tym samym roku został nauczycielem w Gimnazjum św. Tomasza w Leipzig, gdzie pracował trzy lata, po czym przyjął propozycję pracy jako wykładowca fizyki teoretycznej na uniwersytecie w Marburgu. Nie pozostał tam jednak długo, bo kolejne trzy lata, po czym przeniósł się na politykę w Karlsruhe.

W 1885 roku zgodził się pomóc stworzyć wydział fizyki na uniwersytecie w Tubingen, gdzie pozostał 10 lat. Następnie został profesorem fizyki na uniwersytecie w Strasbourgu.

Pierwszy kineskop i oscyloskop skonstruował w 1897 roku. Te wynalazki stały się podstawą do stworzenia telewizora i monitora. Rozwiązanie było wykorzystywane przez prawie sto lat. Dopiero wtedy urządzenia kineskopowe zostały zastąpione przez ekrany LCD, a następnie plazmę. W tym samym roku został członkiem grupy naukowców pracujących nad stworzeniem bezprzewodowego radia. W 1898 roku całkowicie oddał się wynalezieniu bezprzewodowego telegrafu. Ukończenie tego projektu zajęło mu kilka lat.

Również w 1898 roku wynalazł detektor kryształkowy, który wkrótce stał się standardowym urządzeniem wykorzystywanym do przekształcania prądu zmiennego w prąd stały. Detektor pozwolił też zwiększyć dystans na którym działały urządzenia bezprzewodowe. W 1899 wypełnił wiele papierów patentowych dotyczących jego odkryć.

Odkrycia te pozwoliły mu połączyć Strasbourg i oddalony o 42 kilometry Mutzig bezprzewodowym telegrafem. W 1900 roku udało mu się zwiększyć dystans do 62 kilometrów. Wkrótce jego urządzenia były wykorzystywane aby kontaktować się ze statkami pływającymi po rzece Elbe.

Osiągnięcia naukowe i zawodowe w XX w.

Rozkwitł przemysł bezprzewodowych telegrafów. W 1901 Braunowi udało się przekazać pierwszy telegram za ocean Atlantycki.

W 1902 roku zaczął eksperymentować z różnymi rodzajami anten. W tym samym roku udało mu się odebrać pierwszy przekaz przy pomocy anteny. W 1905 roku stworzył fazowany układ antenowy, który stał się podstawą dla wszystkich późniejszych anten, oraz radaru.

Niedługo przed wybuchem wojny w 1914 roku został wezwany na świadka w procesie między Atlantic Communication Company, a American Marconi Corporation. Proces miał miejsce w Stanach Zjednoczonych. Po zakończeniu procesu nie mógł wrócić do Niemiec, ponieważ zaczęła się już wojna, a rząd USA się w nią włączył, więc podróż stała się niemożliwa. Pozwolono mu poruszać się po nowojorskim Brooklynie, ale nie mógł przeprowadzać kolejnych eksperymentów ze względu na brak dostępu do laboratorium w Nowym Jorku.

Za swoją pracę nad technologią łączności bezprzewodowej został nagrodzony Noblem, wraz z Guglielmo Marconim.

Życie Prywatne

W 1883 roku Karl Ferdinand Braun poślubił Amelie Buhler, którą spotkał pracując na politechnice w Karlsruhe. Mieli razem dwie córki i dwóch synów.

Braun zmarł 20 kwietnia 1918 roku w Brooklynie. Mieszkał wtedy ze swoim synem. Nie doczekał końca I Wojny Światowej.