Co znajduje się w Kamieniach Nieskończoności?

Wszystkie zdarzenia w największym filmowym uniwersum na świecie – Marvel Cinematic Universe – prowadziły do jednego momentu: walki Avengersów z Thanosem – szalonym, fioletowym tytanem, który chce posiąść Kamienie Nieskończoności. Podobno zawierają w sobie energię kosmosu, ale... dlaczego? Co takiego znajduje się w Kamieniach Nieskończoności, że mogą pokonać największych superbohaterów?

Czym są Kamienie Nieskończoności?

To zależy od tego, co one zawierają. Komiksy mają na to wiele różnych odpowiedzi, więc zapomnijmy o nich na chwilę. Dzisiejsze rozważania będą oparte tylko na filmach. Odkąd w 2008 wyszedł Iron Man zobaczyliśmy pięć z sześciu Kamieni Nieskończoności, których potrzebuje Thanos. Jeden znajdował się wewnątrz Tesseraktu, drugi wewnątrz kuli w Strażnikach Galaktyki, trzeci wewnątrz pasożytniczego eteru w Thorze: Mroczny Świat, czwarty w berle Lokiego i piąty w Oku Agamotty Doctora Strange'a.

Według Kolekcjonera ze Strażników Galaktyki, Kamienie Nieskończoności są osobliwościami. Miejscami w czasoprzestrzeni, gdzie fizyka przestaje działać, które istniały zanim powstał wszechświat. Osobliwości zostały siłą zamknięte w sztabach, które pozwalają użytkownikowi czerpać z nieskończonej siły kosmosu.

Możemy więc wydedukować, że jeśli miałbyś w dłoni Kamień Nieskończoności, trzymałbyś sferyczną dziurę w czasoprzestrzeni, której centrum jest nieskończoność. Wydaje się to naciągane nawet w filmie o superbohaterach. Aczkolwiek, nie jest niemożliwym trzymać osobliwość w dłoni, jeśli w rzeczywistości jest to czarna dziura.

Co mają wspólnego Kamienie Nieskończoności i czarne dziury?

Wyobraź sobie Ziemię. Posiada niewyobrażalną masę 6x10²⁴kg, czyli sześć z dwudziestoma czterema zerami. To niewyobrażalnie dużo. Do tego jej promień ma lekko ponad 6 tysięcy km. Ze względu na swoją masę i rozmiar, ciała, które chcą uciec jej przyciąganiu muszą podróżować z prędkością co najmniej 11km/s.

Ale jeśli nadasz Ziemi więcej grawitacji powierzchniowej ściskając całą tę masę tak, aby jej promień wynosił 9mm, to ucieczka stanie się niemożliwa. W fizyce nazywa się to promieniem Schwarzschilda. Oznacza to, że ciało ma tak duże przyciąganie, że aby mu uciec trzeba pokonać prędkość światła.

I to jest definicja czarnej dziury. Trójwymiarowa dziura w czasoprzestrzeni z której nic, nawet światło nie jest w stanie uciec. Żeby ścisnąć ciało do takiego stopnia jego grawitacja musi być większa, niż ciśnienie wewnętrzne. Kiedy to się stanie następuje załamanie grawitacyjne, które ściska ciało do pojedynczego punktu, dla którego nie będą istnieć we wszechświecie żadne koordynaty.

Jest to punkt w przestrzeni, którego grawitacja jest tak silna, że wszystkie fizyczne równania, jako odpowiedź zaczynają podawać nieskończoność.

Czarne dziury w Kamieniach Nieskończoności

Gdyby w Kamieniach Nieskończoności naprawdę znajdowały się czarne dziury, wyjaśniałoby to ich osobliwość. Teraz, musimy tylko odpowiedzieć na pytanie, czy jesteś w stanie utrzymać ją w dłoni i pobrać z niej energię.

Zwykle myślimy o czarnych dziurach w kategoriach wielkich pochłaniaczy galaktyk, ponieważ mamy taką dziurę w centrum naszej galaktyki – Drogi Mlecznej, ale prawda jest taka, że nie muszą być tak duże. Jeśli założymy, że istnieje ciało o masie 10x większej od Ziemi i zmniejszyli je do średnicy około 4cm, zostałoby ono czarną dziurą. Co ważniejsze, nasza czarna dziura wydzielałaby dużo energii.

Wiesz dlaczego Stephen Hawking jest sławny? Bo stworzył teorię mówiącą, że czarne dziury mogą umrzeć. W 1974 razem z innymi naukowcami obliczył, że czarna dziura powinna promieniować proporcjonalnie do rozmiaru, grawitacji powierzchniowej i powierzchni. Wyobrazili to sobie myśląc o horyzoncie zdarzeń czarnej dziury, jak o punkcie bez powrotu. Według mechaniki kwantowej, pary stworzone z cząsteczek i antycząsteczek tworzą się na granicy czarnej dziury w sposób przedstawiony na poniższym schemacie.

Jednakże tylko jedna wpadnie w wieczną pustkę czarnej dziury, druga ucieknie. Ze względu na tą wymianę, czarna dziura musi tracić energię, a tym samym masę. Ta zależność wskazuje na skończoną długość życia czarnych dziur. Mogą one po prostu zniknąć.

Promieniowanie Hawkinga jest proporcjonalne do masy czarnej dziury. Więc z czasem staje się ona coraz mniejsza oraz wydziela coraz więcej energii w formie promieniowania Gamma, światła i innych cząsteczek. Po pewnym czasie czarna dziura staje się na tyle mała, że mogłaby zmieścić się wewnątrz Kamienia Nieskończoności i zamienia ogromne ilości masy w energię.

Źródło nieskończonej mocy!

W 1974 Hawking obliczył również, że u schyłku życia, czarna dziura eksploduje i ma podobną ilość energii, co meteoryt, który dołożył swoje pięć groszy do śmierci dinozaurów. I to wszystko w 0,1s. Miniaturowe czarne dziury naprawdę mogłyby być źródłem mocy Kamieni Nieskończoności.

Więc tak naprawdę, w Kamieniach Nieskończoności znajdują się maleńkie czarne dziury. Nie tylko byłyby w stanie zmieścić się w kamieniach, ale też mają w sobie osobliwości. Co potwierdza słowa Kolekcjonera. Na dodatek, gdyby uwolnić je na końcu ich życia, emitowałyby energię zdolną sprawić, że twoi wrogowie wyparują.