Kto i dlaczego wynalazł Internet?

Internet jest medium, z którego korzystamy niemal bez przerwy. W dzisiejszych czasach ciężko spotkać kogoś, kto nie ma do niego dostępu. Skutecznie wypiera telewizję oraz radio, które coraz bardziej ustępują galopującemu postępowi. Jak to się stało, że w naszych domach zagościła sieć? Jakie były początki najbardziej rewolucyjnego kanału komunikacji na świecie? Zagłębmy się w ten temat – oto historia Internetu.

Internet - Wojskowa sieć komputerowa

Wszystko zaczęło się w latach 60. ubiegłego wieku. Joseph Lickider - jeden z informatyków, pracujących przy SAGE (pierwszej w dziejach sieci komputerowej, zbudowanej na potrzeby sił powietrznych USA, służącej do koordynacji obrony przeciwlotniczej), opracował projekt budowy globalnej sieci komputerowej. Był to jeden z pierwszych pomysłów „przelanych” na papier, który przewidywał perspektywę, połączenia wielu oddalonych od siebie komputerów. Za twórcę koncepcji Internetu uznaje się Paula Barana (Warto wiedzieć, że był to informatyk polskiego pochodzenia!), który w 1962 roku opublikował projekt rozproszonych sieci cyfrowej transmisji danych. Opisany, w aż dwunastu tomach, system miał być niezwykle wytrzymały i przetrwać ówcześnie spodziewaną III Wojnę Światową.

Jeszcze przez wiele lat, problematyka przyszłego Internetu, pozostanie domeną wojskowych. Na znane nam dziś określenie przyjdzie jeszcze długo czekać. W 1967r. odbyła się konferencja naukowa ARPA, dotycząca technicznych możliwości stworzenia rozległych sieci komputerowych o rozproszonym zarządzaniu. Głównym celem tego spotkania było sprawdzenie, czy wykonalne jest, za pomocą komputerów, skonstruowanie takiej sieci łączności, która nie posiadałaby punktów centralnych. Było to ważne z przyczyn taktycznych; duże obiekty są łatwe do zniszczenia przez siły wroga. Chciano aby, przy jednoczesnej decentralizacji, sieć ta umożliwiała automatyczne wyszukiwanie połączeń pomiędzy oddziałami polowymi, a dowództwem i żeby była odporna na zniszczenia infrastruktury telekomunikacyjnej. Wymagania te, choć w tamtych czasach wydawały się bardzo abstrakcyjne, okazały się potencjalnie możliwe do spełnienia. Najbardziej interesujące rozwiązanie przedstawił Alex McKenzie z Uniwersytetu Stanforda. Zaprezentował koncepcję pakietu informacji z przypisanym do niego adresem, który krążyłby automatycznie po sieci w poszukiwaniu swojego odbiorcy. Mechanizm ten w uproszczeniu można by przyrównać do obiegu listu tradycyjnego. ARPA wsparła projekt naukowca i stworzono kilkudziesięcioosobowy zespół pracujący na Uniwersytecie Stanforda, Utah i Kalifornijskim. Zespół opracował podstawy protokołu IMP (współcześnie znanego nam jako TCP) i w 1968r. opracował zautomatyzowane trasowanie połączeń, w sieci złożonej z kilkunastu serwerów rozproszonych na trzech wcześniej wymienionych uniwersytetach biorących udział w projekcie.

Rozłam ARPANET-u

Hojne finansowanie, przez Departament Obrony USA, pozwoliło na dalszy rozwój sieci, nazwanej ARPANET. Do 1972r. jej zasięg powiększono o kolejne uczenie, a w ramach rozwoju utworzono grupę NWG, składającą się z około stu osób, która rozpoczęła wymianę informacji za jej pośrednictwem. Kolejny przełomowy moment miał miejsce w 1971r. kiedy ujawniono protokół TCP/IP i zezwolono na przyłączenie do Arpanetu lokalnych sieci uczelnianych. Prace nad nim były częściowo utajnione, gdyż równolegle do działań naukowców cywilnych, prowadzono badania nad jego zastosowaniem dla potrzeb wojskowych. Projekt rozwijał się przez całe lata 70. i pod koniec dziesięciolecia zaczęto go już określać Internetem. Genezą nazwy była jego charakterystyczna cecha - łączył on wiele sieci lokalnych.

Do ostatecznego utrwalenia nowego określenia doszło w 1980r., kiedy miały miejsce efektowne włamania hakerów do sieci. Z przyczyn bezpieczeństwa, ARPA zdecydowała się na stałe oddzielić część wojskową od cywilnej. Powstał podział na Milnet oraz Internet. Oficjalne badania nad Internetem został zakończone 28 lutego 1990 roku i od tej pory rozwija się on bez nadzoru agencji rządowych. Część wojskowa przeszła odrębną ścieżkę i jest wciąż rozbudowywana. Oczywiście jest to kwestia utajniona i szczegóły nie są znane opinii publicznej.

World Wide Web

Internet w kolejnych latach zdobywał coraz szerszy rozgłos i stał się obiektem zainteresowania nie tylko naukowców, ale i zwykłych obywateli. Jednym z punktów przełomowych, który był przodkiem, znanego nam dziś z przeglądarek internetowych interfejsu, powstał za pośrednictwem Tima Berners-Lee oraz Roberta Calillau. W 1989r. opracowali projekt stworzenia sieci dokumentów hipertekstowych (sposób organizacji danych połączonych ze sobą za pomocą hiperłączy – znanych nam w potocznej mowie jako „linki”). Nazwano ją World Wide Web; początkowym jego przeznaczeniem miało być ułatwienie pracy CERN-u (Europejska Organizacja Badań Jądrowych). Zaledwie rok później Berners-Lee opracował podwaliny HTML i pierwszą stronę internetową. W 1992r. powstała pierwsza przeglądarka internetowa o interfejsie graficznym. Nazywała się Mosaic, a jej twórcą był Marc Andreessen z Uniwersytetu w Illinois. W 1994r. założył on firmę Netscape Communications, która przetarła szlaki w zakresie aplikacji do przeglądania sieci. Ich przeglądarka oferowała nie tylko możliwość udostępniania stron WWW innym użytkownikom, ale również przesyłania danych przy pomocy połączenia szyfrowanego. Możliwość poufnego transferu danych spowodowała ogromny wzrost zainteresowania Internetem i jego dalszy, dynamiczny rozwój.

Dalsza historia sieci jest nam powszechnie znana, a składają się na nią dwie ścieżki. Po pierwsze infrastruktury, która w przeciągu ostatnich dwudziestu lat znacząco ewoluowała. Przeszliśmy od wolnej transmisji za pośrednictwem linii telefonicznych, do szybkich, szerokopasmowych łączy światłowodowych. Dostęp do Internetu jest możliwy niemal wszędzie na terenie krajów rozwiniętych, a coraz szerzej w państwach rozwijających się.
Druga ścieżka to rozwój serwisów internetowych. Kamieniami milowymi było powstanie Google (1998), Facebooka (2004), czy finalnie Youtube-a (2005). Serwisy te całkowicie odmieniły naszą rzeczywistość, wprowadzając nas w czasy globalnej wioski XXI wieku – erę Internetu.