Guglielmo Marconi

Guglielmo Marconi (ur. 25.04.1874 r. w Bolonii,zm. 20.07.1937 r. w Rzymie) – włoski fizyki i inżynier, znany ze swojej pracy nad bezprzewodową komunikacją radiową, oraz za sformułowanie prawa Marconiego. Przypisuje mu się również skonstruowanie radia. W 1909 roku wraz z Karlem Ferdinandem Braunem otrzymał nagrodę Nobla za wkład w rozwój telegrafii bezprzewodowej.

Młodość

Marconi był drugim synem bogatego włoskiego właściciela ziemskiego, Giuseppe Marconiego i pochodzącej z Irlandii wnuczki właściciela destylarni whiskey, Annie Jameson. Uczęszczał do prywatnej szkoły w Bolonii, a następnie Leghorn. Od wczesnej młodości fascynowała go fizyka i wszystko, co związane z elektrycznością. Uczył się z prac naukowych napisanych przez Jamesa Clerka Maxwella i wykonywał eksperymenty opisane przez Heinricha Hertza.

Marconi nigdy nie poszedł na uniwersytet, ale był sąsiadem fizyka Augusto Righi, który pozwalał mu przychodzić na swoje wykłady.

Fale Radiowe

W 1894 roku Marconi zaczął eksperymentować z elektrycznością na strychu swojego domu, używając dostępnych narzędzi. Ze względu na brak dostępu do laboratorium musiał sam stworzyć potrzebny do eksperymentów sprzęt. Zaczął pracować nad projektem bezprzewodowej telegrafii. Nie był to nowatorski pomysł. Ludzie próbowali tego dokonać przez ponad 50 lat, ale nikomu jak dotąd się nie udało. Pierwszy przełom nastąpił dopiero w 1884 roku, kiedy Heinrich Hertz pokazał, że można stworzyć i wykryć rodzaj fal elektromagnetycznych, który dzisiaj znamy jako fale radiowe.

Zainteresowanie falami radiowymi wśród fizyków skupiało się bardziej na stronie technicznej, nie na możliwości wykorzystania ich w komercji. Mraconi zaczął eksperymentować z falami radiowymi opierając się na wynikach pracy Hertza, ale początkowo nie odniósł sukcesu. Dopiero sugestia jego nauczyciela, Righi'ego, aby zaczął używać detektora pomogła mu poczynić pierwsze kroki na tym polu. Latem 1894 roku zbudował wykrywacz burz, oparty na baterii, detektorze i elektrycznym dzwonku, który dzwonił, kiedy wykrył fale radiowe wytwarzane przez pioruny.

Mimo wielu eksperymentów Marconi nie był w stanie osiągnąć większego dystansu transmisji niż 1,5km - czyli dystansu określonego przez Olivera Lodge'a jako maksymalnej odległości dla fal radiowych.

Przełom nadszedł dopiero kiedy odkrył, że można osiągnąć większy zasięg podnosząc antenę i uziemiając nadajnik i odbiornik. Dzięki tym ulepszeniom był w stanie przekazywać wiadomości na odległość 3,2km. Pozwoliło mu to dojść do wniosku, że jego urządzenie było w stanie przekazywać na jeszcze większe odległości. Zrozumiał również, że radio mogło być wykorzystywane zarówno w celach komercyjnych, jak i militarnych.

Postanowił wyjechać do Anglii i tam kontynuować badania. Został poproszony przez ambasadora Fererro aby nie ujawniał swoich odkryć, aż otrzyma patent. Mając 21 lat wyjechał do Anglii, aby tam szukać sponsora. Kiedy opuścił statek w Dover, celnik otworzył jego walizkę i znalazł w niej różne dziwne urządzenia. Skontaktował się z admirałem, co okazało się szczęśliwym zbiegiem okoliczności, ponieważ Marconi zyskał sobie przychylność Williama Preeca, szefa inżynierów brytyjskiej poczty.

Zainteresowanie Wynalazkiem Marconiego

W 1896 roku Marconi zaprezentował swój eksperyment brytyjskiemu rządowi. Udowodnił, że jest w stanie przekazać wiadomości na odległość 6 kilometrów. Pierwsza wiadomość przesłana na tę odległość brzmiała Jesteście gotowi?.

Niedługo potem wykorzystując płaski teren był w stanie przekazać wiadomości na odległość 16 km. Po kilku kolejnych demonstracjach Marconi zyskał sobie sławę i coraz więcej krajów było zainteresowanych jego wynalazkiem. W niedługim czasie sprzedawał swój wynalazek w prawie całej Europie. Podpisał też kilka kontraktów militarnych.

W 1899 roku miała miejsce pierwsza demonstracja w USA. Początkiem XX wieku przekazał pierwszą wiadomość na drugi koniec Atlantyku. Odległość między nadajnikiem, a odbiornikiem wynosiła 3,500 km.

Mimo swoich osiągnięć Marconi był uważany za konserwatystę w sprawach technologicznych. Głównie dlatego, że używał przestarzałej technologii transmisji długo po tym, jak stało się jasne, że nowsze urządzenia wyprą jego wynalazek.

Późniejsze Życie

W 1914 roku Guglielmo Marconi został wybrany na senatora we Włoszech.

W trakcie I Wojny Światowej Włochy dołączyły do aliantów, a Marconi został szefem komunikacji radiowej. Otrzymał rangę porucznika włoskiej armii, a po wojnie w 1929 roku dostał od króla Emmanuela III tytuł markiza.

W 1923 roku Marconi dołączył do włoskiej Partii Faszystów, dzięki czemu w 1930 został mianowany prezydentem włoskiej Akademii Królewskiej przez Mussoliniego.

Życie Prywatne

Guglielmo Marconi miał brata Alfonso, oraz brata przyrodniego Luigi'ego.

W 1905 roku poślubił Beatrice O'Brien. Urodziła mu ona trzy córki, Degnę, Gioię i Lucię oraz syna Guilio. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1924 roku. Marconi postarał się również o uznanie małżeństwa za nieważne, co pozwoliło mu w świetle wiatry ożenić się po raz drugi.

W 1927 roku Marconi poślubił Marię Cristinę Bezzi-Scali. Urodziła mu córkę, Marię Elettrę Elenę Annę, która w późniejszym czasie wyszła za księcia Carlo Ciovannelli.

Marconi zmarł w następstwie kilku ataków serca w 1937 roku, mając 63 lata.

Z nieznanych przyczyn zostawił całą swoją fortunę drugiej żonie i ich córce, nie przepisując nic dzieciom z poprzedniego małżeństwa.

Ciekawostki

Kiedy Guglielmo Marconi odkrył, że może przekazywać wiadomości na odległość większą niż 1,5km napisał do Ministra Poczty i Telegrafów prosząc o sfinansowanie dalszych badań. Nigdy nie otrzymał odpowiedzi, a pod jego listem minister napisał, że powinien zostać wysłany do szpitala dla chorych psychicznie.

Dzięki łączności radiowej Marconiego RMS Carpathia była w stanie dopłynąć do tonącego Titanica i uratować rozbitków.

W 1943 roku Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał wyrok odbierający pośmiertnie patent Marconiego na radio. Większość z jego prac przyznano Oliverovi Lodge, Johnowi Stone, oraz Nikoli Tesli. Decyzja nie dotyczyła pierwszej wynalezionej przez Marconiego technologii i sąd zaznaczył, że nie podważają jego twierdzenia, że jako pierwszy przekazał wiadomość używając technologii bezprzewodowej.