Georg Ohm

Georg Ohm (ur. 16.03.1789 w Erlangen, zm. 06.07.1854 w Monachium) – niemiecki fizyk i matematyk, najbardziej znany ze sformułowania prawa Ohma, które zapoczątkowało analizę obwodów elektrycznych.

Młodość

Rodzicami Ohma byli ślusarz Johann Ohm i Maria Elizabeth Beck, córka krawca. Ojciec sam uczył Ohma, jego brata Martina i siostrę Elizabeth, mimo że nie posiadał formalnego wykształcenia. Mając jedenaście lat Ohm poszedł do gimnazjum, gdzie uczył się matematyki i fizyki. Ukończył edukację mając 15 lat, jednak miał poczucie, że nic ze szkoły nie wyniósł i na własną rękę nauczył się więcej. Poza tym, szkoła nalegała na nauczanie poprzez zapamiętywanie, co nie odpowiadało młodemu Ohmowi.

W 1805 roku Georg Ohm dostał się na Uniwersytet w Erlangen, jednak zamiast skupiać się na studiach, zajmował się zabawami. Jego ojciec, widząc co się dzieje wysłał go w 1806 roku do Szwajcarii, gdzie nauczał matematyki w szkole w Gottstadt. W 1809 zrezygnował z posady, aby zostać prywatnym nauczycielem w Neuchatel. W czasie wolnym uczył się matematyki. Ten stan trwał dwa lata. Następnie w 1811 Ohm wrócił na uniwersytet w Erlangen.

Osiągnięcia Zawodowe i Naukowe

Ohm tak dobrze się uczył we własnym zakresie, że był doskonale przygotowany do doktoratu, który otrzymał w 1811 roku. Zaraz potem został wykładowcą na wydziale matematyki uniwersytetu w Erlangen. Trzy miesiące później opuścił jednak mury uczelni, ponieważ niska pensja nie zapewniała mu podstawowych warunków przetrwania. Został nauczycielem fizyki i matematyki w Bamberg, w Bawarii w 1813 roku. Praca jednak go nie zadowalała i zaczął pisać książkę do nauki podstaw geometrii. W 1816 roku szkoła w której nauczał została zamknięta i oddelegowano go do innej.

W 1817 roku zaoferowano mu pracę nauczyciela matematyki i fizyki w gimnazjum w Cologne. Było to wspaniała okazja pracy w prestiżowej szkole, która miała dobrze wyposażone laboratorium. Zaczął tam eksperymentować nad elektromagnetyzmem w 1820 roku, ale nigdzie go to nie doprowadziło. Uświadomił sobie też, że jeśli chciał otrzymać pracę, która naprawdę go interesowała musiał zacząć publikować dzieła naukowe.

W 1825 Georg Ohm opublikował pracę na temat zależności siły elektromagnetyzmu od długości przewodu, która była oparta na eksperymentach. W następnym roku opublikował dwie prace, w których opisał zależność przy pomocy wzorów. Prace były fundamentami, na których w 1827 roku oparł swoje prawo dotyczące proporcjonalności natężenia prądu w przewodniku od napięcia panującego między jego końcami.

W 1826 roku, gimnazjum w Cologne pozwoliło Ohmowi wziąć rok urlopu z zachowaniem połowy pensji, aby mógł skupić się na badaniach. Fizyk miał nadzieję, że jego odkrycie zapewni mu lepszą pozycję, ale tak się nie stało i we wrześniu 1827 roku musiał wrócić do pracy. Co gorsza, jego praca mimo dużego znaczenia nie została odebrana z entuzjazmem.

W 1828 roku, Ohm zdecydował odejść z pracy i przenieść się do Berlina, gdzie przyjął tymczasowo pozycję nauczyciela w kilku szkołach. W 1833 roku dostał upragnioną pozycję profesora w Norymberdze, ale nie był z niej zadowolony. Znaczenie pracy Ohma zostało docenione dopiero w 1842 roku. Został wtedy nagrodzony medalem Copley. W 1849 roku przyjął pozycję kustosza w Akademii Bawarskiej oraz wykładał na uniwersytecie w Monachium, na którym w 1852 roku został profesorem, co w końcu zadowoliło jego ambicję.

Schyłek Życia

Niestety Georg Ohm nie zdążył nacieszyć się pozycją, do której dążył przez całe życie na uniwersytecie w Monachium, ponieważ dwa lata po przyjęciu pracy zmarł z niewiadomych przyczyn. Miał 65 lat.