Albert Einstein

Młodość

Urodził się w Niemczech, był synem Hermanna Einsteina i Pauline Einstein. Miał młodszą siostrę, Maję. Mając pięć lat rozpoczął edukację w katolickiej szkole podstawowej. Po trzech latach nauki został przeniesiony do gimnazjum, nie podobał mu się jednak model nauczania. Einstein chciał się uczyć kreatywnie, natomiast szkoła wymagała sztywnego kucia regułek. Postanowił więc ją opuścić. Już od wczesnej młodości Einstein zdradzał talent do matematyki. Dla rozrywki budował mechaniczne maszyny i modele. W 1894 roku, kiedy popularność zdobył prąd zmienny, jego ojciec zajmujący się prądem stałym stracił pracę. Rodzina została zmuszona, aby przeprowadzić się do Pavii. Einstein zamierzał rozpocząć studia w Zurychu. Potrzebował jednak specjalnego pozwolenia, ponieważ według ówczesnego prawa brakowało mu dwóch lat, aby móc oficjalnie rozpocząć naukę na wyższym poziome. Ze względu na niewystarczające wyniki z przedmiotów humanistycznych nie dostał się na politechnikę.

Podążając za radą dyrektora Uniwersytetu w Zurychu przeprowadził się do Szwajcarii, gdzie spędził rok i ukończył szkołę średnią we wrześniu 1896 roku, uzyskując dobre oceny z większości przedmiotów. W tym samym roku, chcąc uniknąć służby wojskowej zrzekł się obywatelstwa niemieckiego. Jego ojciec popierał tę decyzję. Niedługo potem, mając 17 lat dostał się na uczelnię w Zurychu.

W roku 1901 Einstein dostał obywatelstwo Szwajcarskie.

Pierwsze lata po studiach

Po zakończeniu nauki Einstein poświęcił dwa lata szukając pracy na stanowisku nauczyciela, jednak bez skutku. Ostatecznie z pomocą ojca znajomego ze studiów rozpoczął pracę w biurze patentowym jako asystent inspektora wniosków patentowych. W 1903 roku dostał tam pracę na stałe. Jego zadaniem było ocenianie wniosków patentowych dla urządzeń elektromagnetycznych. Dzięki tej pracy Einstein odkrył naturę światła.

Szczególna teoria względności

W roku 1905, nadal pracując dla urzędu patentowego, opublikował swoją pracę O elektrodynamice ciał w ruchu, nadając fizyce nowy kierunek. Problem polegał na tym, że ówczesna fizyka nie była w stanie połączyć praw ruchu Newtona z równaniami Maxwella dotyczącymi światła. Einstein podszedł do problemu nieszablonowo, wyobrażając sobie jak wyglądałby świat, gdyby podróżował z prędkością światła.

Zrozumiał, że prawa fizyki są wszędzie takie same i niezależnie od tego, czy poruszasz się w stronę światła, kiedy ono zbliża się do ciebie, czy od niego uciekasz, światło zawsze będzie się poruszać z tą samą prędkością.

Ta teoria nie jest intuicyjna ponieważ w życiu codziennym obserwujemy coś innego. Idąc w stronę dziecka jadącego na rowerze dosięgnie cię ono szybciej, niż gdybyś od niego uciekał. Światło zawsze potrzebuje tej samej ilości czasu, aby dosięgnąć celu, niezależnie od tego, czy ten porusza się w jego kierunku, czy w przeciwnym. Wszelkie doświadczenia dotyczące tej teorii potwierdziły jej prawdziwość.

Einstein doszedł do wniosku, że skoro prędkość światła jest taka sama niezależnie od prędkości i kierunku obiektów, to inne anomalie muszą podążać za tą samą logiką. Okazuje się, że czas, długość i masa zależą od prędkości, z jaką się poruszamy. Im bardziej zbliżamy się do prędkości światła, tym większe będą różnice w porównaniu do obiektów, które poruszają się wolniej.

Ogólna teoria względności

W 1915 roku Einstein opublikował ogólną teorię względności pokazując jak grawitacja zniekształca czas i przestrzeń. Światło jest odbijane przez grawitację nie ze względu na swoją masę, ponieważ jej nie posiada, ale ze względu na fakt, że grawitacja zagina przestrzeń w której światło się roznosi.

W 1919 roku podczas obserwacji zaćmienia słońca sprawdzono tę teorię i okazała się prawdziwa.

E=MC²

Jego pierwsza praca, napisana w 1905 roku wprowadzała równanie E=mc², mówiące, że energia ciała jest równa masie ciała pomnożonej przez prędkość światła do kwadratu. Sugeruje to, że maleńkie cząsteczki materii mogą zostać zamienione na duże ilości energii. To odkrycie doprowadziło w niedalekim czasie do odkrycia bomby atomowej.

Efekt fotoelektryczny

Jeśli skierujesz strumień światła na metal ten może uwolnić pewną ilość elektronów. Einstein powiedział, że światło jest stworzone z cząsteczek energii, które nazywał kwantami. Kiedy spotykały na swojej drodze metal oddawały swoją energię elektronom, dając im tym samym możliwość ucieczki z metalu. Za tę teorię został w 1921 roku nagrodzony Noblem.

Późniejsze lata życia

Einstein dokonał swoich największych odkryć w stosunkowo młodym wieku. W późniejszych latach kontynuował badania, ale nie dokonał już odkryć, które rewolucjonizowały fizykę. Zainteresował się polityką.

Albert Einstein był niemieckim żydem, ale kiedy Hitler dosięgnął władzy mieszkał już w Ameryce i posiadał amerykańskie obywatelstwo. Nie praktykował tej religii, ale mocno identyfikował się z żydami, którzy byli skazywani przez nazistów na śmierć. Uważał, że ludzie powinni być oceniani ze względu na charakter i czyny, nie religię, czy narodowość.

Życie prywatne

W 1896 roku Einstein poznał Milevę Mariac, którą poślubił w styczniu 1093 roku, niedługo po tym, jak urodziła im się córka Liesel. W 1904 Mariac urodziła mu syna Hansa Alberta, i kolejnego, Eduarda w 1914. Para rozwiodła się w 1919.

Albert Einstein od 1912 roku miał romans z Elsą Lowenthal, którą poślubił po rozwodzie z Mariac. Elsa zmarła w grudniu 1936 roku ze względu na problemu z sercem i nerkami.

W 1950 roku zdiagnozowano u Einsteina tętniaka aorty w jamie brzusznej. 18 kwietnia 1955 roku o godzinie 01:15 Einstein zmarł po tym, jak tętniak pękł. Jego zwłoki zostały skremowane tego samego dnia.

Ciekawostki

Zanim skremowano ciało Einsteina, patolog ze szpitala w Princeton, bez pozwolenia rodziny wyjął jego mózg, mając nadzieję, że w przyszłości nauka będzie w stanie odkryć dlaczego był tak inteligentny.

Albert Einstein jest powszechnie uważany za ateistę, jednak sam określał się mianem agnostyka.

Matka Einsteina zaszczepiła w nim miłość do muzyki. Umiał bardzo dobrze grać na skrzypcach.

Pieniądze, które dostał z nagrody Nobla musiał oddać swojej żonie podczas sprawy rozwodowej.

Początkowo Albert Einstein miał dostać Nobla za swoją teorię względności, ale komitet uznał, że nie jest ona wystarczająco udowodniona. Ze względu na nacisk społeczności fizyków, aby nagrodzić go Noblem został mu przyznany za efekt fotoelektryczny.